Ülkemizde ilk vakanın teyid edilmesiyle hepimizin kaygısı arttı. Dünden beri okullardan gelen mailler, tüm sosyal medyada alınacak önlemlerden bahsedilmesi yararlı olduğu kadar kaygımızı da arttırıyor. Çocuklar ve gençler de elbette bu kaygıdan paylarını alıyorlar. Bu konuda normal şartlarda yapılacak olan gerçek ve yeteri kadar bilgilendirme yapmaktır. Gereğinden fazla ve gerçekliğinden emin olmadığımız bilgi çocukların kafasının karışmasına neden olur. Çoğunlukla çocukların güvende olmak için ne yapmaları gerektiğini bilmeleri yani bu durumda nasıl korunacaklarını bilmeleri onların güvende hissetmeleri için yeterli olur. Bunu yaparken sizin sakin ve onların sorularına güven verici ama mutlaka doğru yanıt vermeniz yeterlidir. Fakat bazı kaygısı yüksek çocuklarda bu kadar bilgilendirme yetmez ve onlar olasılıklarla ilgili çok daha fazla soru sorabilirler.
Bu durumda yapabileceğiniz şeyler de var.

İlk yapacağımız şey tüm kaygılarda olduğu gibi onun duygusunu onaylamak. Korkacak bir şey yok yerine, evet bu salgın haberlerinin seni endişelendirdiğini anlıyorum, bu konuda konuşmak istersen konuşabiliriz demek çocuğunuza duygusunun anlaşıldığı ve kabul edildiği hissini verecektir.

Bundan sonraki önceliğimiz gerçekleri kısaca özetlemek olabilir. Evet virüsle ilgili can sıkıcı bilgiler alıyoruz yine de bu virüs her ülkede çok sayıda insanı etkilemiyor ve bizim yakınımızda da çok sayıda virüsten hasta olmuş insan yok.

Bu bilgiyi verdikten sonra en önemli nokta çocuğumuzu içinde bulunduğumuz anda tutabilmek. Yani o büyük olasılıkla gelecekle ilgili olumsuz tahminlerde bulunmaya başladığında ( kaygılı çocuklarda çok sık gördüğümüz olumsuz gelecek projeksiyonu çoğunlukla “ya şöyle olursa, ya böyle olursa” soruları ile kendini gösterir ) ona şu anda kendisinin ve çevresindekilerin sağlıklı olduğunu hatırlatmak, sözünü ettiği risklerin şu anda gerçek olmadığını ifade etmektir.

Diğer bir önemli nokta ise kontrolümüzde olan ve olmayan şeyler konusunda ufak bir açıklama yaptıktan sonra kontrolümüz altında olan şeylere vurgu yapmaktır. Virüsle ilgili kaygılanmak işe yaramaz ama onun yerine alacağımız önlemler olduğunu ve bunların gerçekten işe yarar olduğunu anlatabiliriz.

Bunlara ek olarak geçmişte olmuş benzer şeyleri ve bunları nasıl aştığımızı anlatmak da işe yarar. Örneğin bir kaç yıl önce buna benzer bir salgın olduğunu ( domuz gribi de dünya için büyük bir tehtid oluşturmuştu). Ve bunların hepsinin tedavilerinin bulunduğu bu hastalıklarla başa çıkıldığı ve artık bir tehtid oluşturmadığını anlatmanız çocuğunuzun kaygısını azaltmakta büyük rol oynayacaktır.

Daha büyük çocuklarda ve ergenlerde ise biraz istatistik bilgisi paylaşmanız da çok işe yarayacaktır. Örneğin Çin’de bir milyardan çok insan yaşadığını ama bunların çok küçük bir kısmının hastalandığını, Türkiye’nin 80 milyon nüfusuna karşı çok az sayıda hastalık bulaşmış insan olduğunu ifade edebilirsiniz. Anlayabilecek yaştakiler için sayılar güven verir.

Tüm bu açıklamaları sırayla yapmanıza rağmen hala kaygısı azalmayan, endişelenmeye devam eden çocuklar ve ergenler olabilir. Onlarla ise televizyonun kanalını değiştirir gibi düğmeye basıp başka bir kanal açabileceğini, kaygıyı kapatıp hoşuna giden bir yer ya da durumu hayal edebileceğini, birlikte hoşlandığı bir aktivite yapabileceğinizi, birlikte kaygı giderici bir egzersiz deneyebileceğinizi söyleyebilir; ya da daha büyük çocuk ve gençlere kaygısı ile ilgili neye ihtiyaç duyduğunu sorabilirsiniz.